مجید مشیدی
چندی پیش از طریق یک رفیق گرامی، گفتگوهای زندان ، ویژه نامه محمود محمودی بدستم رسید. او را به نام می شناختم و احترام خاصی برای او به عنوان یک مبارز قائل هستم ولی نمی دانستم بدین شیوه غیر اصولی از طرف سازمان خود مورد تهاجم قرار گرفته است. باید گفت ریشه چنین رویکردی را میتواند در انگیزه قدرت و میل به سلطه گری ارزيابي کرد، قدرتی که در نهایت به دشمن خوئی، از خود بیگانگی و کشتار یاران تبدیل می شود. روایت زندگی او که از دهه چهل شمسی تا نیمه اول دهه شصت به عنوان یک انسان آزاد، یک فعال سیاسی چپ برای ما بسیار آموزنده است. دشمن از محمود ها بیمناک است. انسانی که ظلم را بر نتابيد و بر شاه و شیخ تاخت. محمود در هیجدهم اسفند 1364 به جوخه اعدام سپرده شد. این شعر را به این رفیق گرامی تقدیم می کنم . یادش گرامی باد!
این دشمن بیمناک است
هر روز اتفاق می افتد
دگر باره نیز اتفاق خواهد افتاد
این دشمن بیمناک است
جنبش ها صف در صف پیش می روند
شهرها و روستا ها از صدای آنان می لرزند.
هر روز اتفاق می افتد
دگر باره نیز اتفاق خواهد افتاد
زندگی خاموش نیست
غم و حسرت بیهوده است
هرگز واپس نخواهیم نگریست،
باید به پیش رفت
خون در رگ هایمان خواهد جوشید
هنگام نبرد است
در این نبرد محمود ها با مایند
آنان بارانی به همراه خود می آورند
که خواهد کاشت دانهء
زندگی های بیشماری را.
آوازهایش با نوای شبنم های افتان به سوی ما باز می آیند
و گر چه در فرصت های قبلی نبوده گرفته شدند.
ای خلق ستم ديده
زنجیرهای اسارت را پاره کن.
گذشته را درهم بکو بيد
پگاه آمد و بر ایوان ایستاد.
هر روز اتفاق می افتد
دگر باره نیز اتفاق خواهد افتاد
افسوس نخواهیم خورد
اگر خون از قلبمان بچکد
به پیش خواهیم رفت
این دشمن بیمناک است
هنگام نبرد است
ای خلق ستم ديده
زنجیرهای اسارت را پاره کن.
مهر 1383