مجید مشیدی
رستاخیز رهائی
(“سرودی برای مردم بم و تمام ایران“)
طنین افکند ناقوس مرگ!
زمین لرزید، شهر ویران شد
وطن ویرانم، نه امروز
بلکه
سالهاست که ویران شد
آه، پژواک صدای کودکی از بم
اگر باید بمیرم،
نگذرید این چنین بمیرم
مرگ هزاران ستاره در بم
مرا از اکنون به آینده می برد
در این هوای سنگین
دگر زندگی نمی روئید!
نمی دانم در این دیار
چه رفته از بر یاران
خیزید از خواب، ای زندگان
از این خیزش زمین دگرگون می شود
دردا و دریغا
طوفانی دیگر در راه است
ای کاش که امروز همه ما
بیدار و فریاد شویم
باور کنیم آواز رهائی را
این ملت بلا کشید
در پی عشق و آزادی ست
صحن پیکار مهیا شد
پس برخیز، ای ملت ستمدیده
صبح رستاخیز رهائی
شام مرگ دژخیمان شد
و دیگر بار
سعادت از آن همه شما باد!
دی ماه 1382